رابط هارد دیسک‌ها

        رابط‌های بسیاری برای اتصال هارد دیسک‌ها به مادربورد (Motherbord) وجود دارد، تا چند سال پیش، بیشتر هارد دیسک‌های موجود در بازار از تکنولوژی ATA «اتصال با تکنولوزی پیشرفته» استفاده می‌کردند، این اتصال شامل یک سوکت ۱۶ پین است که کنترل هارد دیسک را در اختیار مادربورد قرار می‌دهد. بعد از مدتی، ATA صاحب برادر دوقلویی به نام Parallel ATA شد. پس از آن ATA به دفعات، دچار بازبینی‌ها و ارتقاهای متعددی شد که امکان افزایش سرعت و حجم را در آنها ممکن می‌ساخت. یکی از این بازبینی‌ها و ارتقاها Ultra ATA نام داشت که امکان جابجایی اطلاعات را با سرعت ۱۳۳ مگابیت بر ثانیه مهیا می ساخت.

مقدمه ای بر هارد دیسک

هارد درایو را به این دلیل HDD می‌گویند که خلاصه‌شدهٔ عبارت Hard Disk Drive یا گردانندهٔ دیسک سخت است. درون یک هارد درایو، چیزی به نام « پلاتر » وجود دارد که یک سطح مغناطیسی برای ضبط اطلاعات است و با سرعت بسیار زیادی به دور خود می‌چرخد. ابزاری دیگر هم به نام    « هِد » در سراسر صفحهٔ مغناطیسی حرکت می‌کند و وظیفهٔ خواندن و نوشتن اطلاعات را برعهده دارد.

        عملکرد هارد از این نظر مشابه گرامافون است با این تفاوت مهم که در نوکِ هد هارد ، هرگز با صفحهٔ مغناطیسی تماس ندارد.        

        هارد درایوها به طور معمول در اندازه های ۱.۸ اینچی، ۲.۵ و ۳.۵ اینچی تولید می‌شوند، اما ممکن است در اندازه‌های بزرگتر و کوچکتر از این هم دیده شوند. ۳.۵ اینچی‌ها در کامپیوتر‌های رومیزی به کار می‌روند و ۲.۵ اینچی‌ها مخصوص نوت‌بوک‌ها و نِت‌بوک‌ها هستند. هاردهای ۱.۸ اینچی در iPod کلاسیک، مک‌بوک ایر (Mac Book Air) و برخی گجت‌های کوچک کاربرد دارند. این اعداد نشان دهندهٔ قطر پلاتر به کار رفته در هارد درایو هستند.