انواع اینترفیس :
درایو های ATA به خاطر طراحی خاص کنترل کننده هایشان ، هیچگونه مشکلی با سرعت انتقال اطلاعات نداشتند. ولی بسیاری از مدل های اولیه بایکدیگر سازگار نبودند و هنگامی که دو درایو روی یک کابل قرار می گرفتند تنظیمات master/slave در آنها قابل اجرا نبود.
این مشکل در اواسط دهه ۹۰ برطرف شد. این پیشرفت وقتی حاصل شد که خصوصیات ATA استاندارد شده و جزئیات غیر ضروری حذف شدند. اما هنوز هم این مشکل در مورد CD-ROM ها و DVD-ROM ها همچنین هنگام ترکیب تجهیزات فوق DMA و غیر UDMA به چشم می خورد.
ATA های سریال ، با قراردادن هر قطعه بر روی کانال اختصاصی خود با پورت های ورودی خروجی مجزا ، کاملا از شر تنظیمات master/slave خلاص شدند.
SATA :
کابل اطلاعات SATA دارای یک جفت داده برای انتقال اطلاعات به سیستم و یک جفت دیگر برای دریافت اطلاعات از سیستم می باشد.
دیسکهای SATA 1.0 سرعت 10000 RPM و میزان MTBF بالای 1 میلیون ساعت میباشد.
MTBF این عبارت که برگرفته از حروف اول Mean time between failures است و از نظر زمانی از MTTF بیشتر است و گاهی به جای MTTF در مشخصات قطعهها (حتی غیرقابل تعمیر) ذکر میشود. MTBF میانگین زمانهای بین دو خرابی قطعه در بین تعمیرات آن است. به عنوان مثال اگر یک قطعه در طول 450 هزار ساعت، 3 بار خراب شود در آن صورت MTBF آن150 هزار ساعت خواهد بود.
قابلیت اعتماد یا متوسط زمان شکست و یا فاصله زمانی بین خطا ها با واحد MTBF سنجیده می شود.
Fibre Channel :
دیسک های FC سرعت 15000 RPM و یک MTBF تقریبا" 4 میلیون ساعت است.
SCSI :
در ابتدا فقط یک سرعت داشت (۵ مگاهرتز به ازای نرخ انتقال اطلاعات حداکثر ۵ مگابایت در ثانیه). اما بعد ها این مقدار افزایش چشمگیری پیدا کرد. سرعت باس SCSI ربطی به سرعت درونی درایو ندارد.
به طور کلی SCSI یک رابط متکی به پردازنده در سطح سیستم که برای ارتباط اجرای اصلی و مهم که معمولا نیاز به سرعت انتقال اطلاعات بالایی دارند استفاده می شود.
مثل گردانندههای مختلف، اسکنر، پرینتر و ...
SAS :
امروزه نسل جدیدی از پروتکل های ارتباطی است که جهت استفاده در وسایل انتقال اطلاعات سرعت بالا طراحی شده است و با SATA نیز سازگاری دارد.
SAS به جای روش موازی از روش ارتباط ترتیبی استفاده می کند. این روش در سیستم های سنتی SCSI ابداع شد اما هنوز برای ارتباط با SAS از دستورات SCSI استفاده می شود.